Het zit ook niet mee..

Simon heeft altijd veel moeite gehad met school, hij heeft zijn basisonderwijs afgerond. Op de middelbare school heeft hij 3 keer zichzelf kunnen herpakken, wanneer hij het bijna niet zou halen. Hij deed keihard zijn best en haalde het op het nippertje. Hij zakte definitief toen zijn gymleraar hem een onmogelijke oefening wilde laten doen en Simon dit weigerde. Tijdens zijn school carrière werd er epilepsie geconstateerd bij Simon, hij heeft hier veel last van. Volgens Simon komt dit door de slechte relatie met zijn schoonmoeder, het is ook begonnen toen zij introk bij Simon en zijn vader. Toen hij zakte voor zijn middelbare school, ging Simon naar het middelbaar beroepsonderwijs en leerde hier het vak Timmerman. Helaas door zijn epilepsie kon hij dit niet doen. Dus met weinig andere keuzes, koos hij de richting van kleermaker. Later had Simon het idee om zijn middelbare school af te maken, maar had geen vertrouwen in zijn eigen kunnen en moest in die tijd ook zijn huis verlaten

Hoe je als tiener op straat beland.

Simon noemt zijn stiefmoeder "Draak" en heeft veel moeite gehad met het intrekken van haar. Deze vrouw had ook kinderen vanuit een eerder huwelijk die introkken bij Simon en zijn vader. Ook al waren deze kinderen weinig thuis, beschrijft Simon ze als "prostituees". Simons stiefmoeder heeft Simon nooit gemogen en dit zorgde voor veel ruzies en conflicten. Dit werd alleen maar erger toen zijn vader en zijn stiefmoeder samen kinderen kregen. De situatie in het huis werd steeds slechter. De vader van Simon was veel weg voor werk en kon er niet echt voor Simon zijn. Alle spanningen in het huis leidde tot het moment dat de politie op de stoep staat. Simon's stiefmoeder heeft de politie gebeld, hij zou haar en haar dochter hebben aangevallen en er zou sprake zijn van plannen van potentiele moord? "Je kan je spullen pakken" waren de laatste woorden die hij van zijn stiefmoeder heeft gehoord.

Hoe nu verder?

Als Simon ouder wordt, worden zijn problemen groter. Hij hoopt nog steeds op een wonder: dat zijn stiefmoeder haar gedachtes veranderd, dat zijn vader hem weer vraagt om thuis te komen of misschien wel dat hij de kans krijgt om te werken bij zijn stiefvader en weer bij zijn moeder is. Maar wordt dan geconfronteerd met het feit dat hij geen thuis, geen steun van een netwerk en geen familie heeft. Vanuit de daklozenopvang zien de maatschappelijk werkers dat Simon een moederfiguur nodig heeft, iemand waar hij op kan bouwen. Meerdere maatschappelijk werkers nemen deze rol op zich en geven Simon aandacht, eten en steun. Ze proberen Simon aan het werk te krijgen of geven hem taken om iets van zingeving en een doel te creëren in zijn leven. Simon is te beschadigd om dit te kunnen volhouden en kan zijn hoofd niet bij het werkende leven houden.

De positieve wending

Op een dag komen 2 vrijwilligers langs bij de daklozen opvang, 2 jongens van de middelbare school. Deze jongens waren geïnteresseerd in de opvang en de doelgroep daklozen en dit groeide alleen maar toen zij Simon ontmoette. Ze waren ongeveer leeftijdsgenoten en hadden de zelfde interesses. Ze kregen de taak om de groepsruimte van de opvang op te fleuren. Deze kamer was saai en gaf een depressieve indruk, maar is totaal omgekeerd. Binnen een dag hadden de 2 vrijwilligers en Simon de kamer een totale metamorfose gegeven. Kleurrijke vogels, bloeiende palmbomen en het gevoel van een nieuwe wereld. Helaas door de Corona is het afmaken van dit project even gestagneerd, maar heeft Simon nog altijd contact gehouden met de 2 jongens. Ook merken we aan Simon dat hij veel gemotiveerder is en beweegt naar een betekenisvol leven. Hij heeft talent als kunstenaar, misschien als zijn basis veiliger geweest was en zijn familie meer ondersteuning had kunnen bieden had hij dit al geweest, maar het is nooit te laat.