Een druk op de knop
- Kim Dijkman
- 12/02/2020
In het kort:
- Aanpak: Regie bij de klant zelf laten door de klant zelf de keuze te geven; ga je door met je zorgtraject of ben je er klaar voor?
- Tijdsinvestering: 2 uur
- Kosten: 10-50 euro
- Hulpmiddelen: Tompouzen met foto, slingers, familie
- Succesfactor: Verrassingselement & Eigen Regie
score:
0
Creativiteit :
0Haalbaarheid :
0Resultaat :
0Totaal :
0
De eerste keer dat Michel het kantoor van Discus binnenloopt, komt hij net uit de gevangenis. Michel is een boom van een kerel, twee meter lang en ogenschijnlijk net zo breed. Zijn gezicht vertoont tekenen van gebruik. Later blijkt dat hij veelvuldig heroïne heeft gebruikt. Het is de eerste werkdag bij Discus van woonbegeleider Martin. Hij loopt met Michel naar een kamertje en vraagt hem wat hij wil. “Vrijheid,” mompelt Michel dof. “Ik wil niet terug naar de gevangenis.”
“Goed, ik ga je helpen,” zegt Martin vastberaden. “Je mag alles. Ik heb geen regels, maar ik vraag je wel om open en eerlijk te zijn.” “Ja, ja, is goed,” zegt Michel op sceptische toon. “Ik heb dit allemaal al eens meegemaakt.”
Ingeworteld gedrag
In de maanden daarna lijkt het alsof Michel helemaal niet vrij wil zijn, maar juist terug naar de gevangenis wil. Hij mist de structuur en status die hij daar had. De politie pakt hem in de beginperiode een aantal keren op voor kleine vergrijpen. Mede door de lobby van Martin blijven de straffen beperkt en kan hij zijn woning behouden.
Michel wíl wel veranderen, maar heeft geen familie of vrienden in zijn omgeving die hem daarbij helpen. Ook trekt zijn oude leven. Voordat hij vastzat, roofde hij bijvoorbeeld drugs van criminelen aan de grens, terwijl hij zich, met zijn kompaan, voordeed als politieagent. Dat was een lucratieve handel. Nu ziet hij overal geld
liggen, figuurlijk gesproken. De mogelijkheden tot criminaliteit zijn eindeloos.
“Als je die verleiding voelt,” oppert Martin, “bel me dan gewoon in plaats van er iets mee te doen.” Dat doet Michel een aantal keer.
Herkenning na twintig jaar
Het vertrouwen tussen beide mannen groeit, maar de echte ommekeer komt als Michels zus, Jacqueline, naar Martin belt. Ze las een artikel in het Parool over Discus. Michel werd niet bij naam genoemd, maar ze herkende hem meteen uit het stuk, ook na twintig jaar zonder contact. De afgelopen jaren ondernam ze van alles om Michel te vinden. Ze belde zelfs gevangenissen af, maar zonder resultaat. “Weet je waar hij is?” vraagt Jacqueline aan Martin. “Ja, dat weet ik,” aarzelt Martin, “maar ik weet niet of hij je wil spreken. Vertel me wat je kwijt wilt, dan leg ik het hem voor.” Michel is bang dat zijn zus niet veel met hem te maken wil hebben. Maar na enig aandringen van Martin maken ze toch een afspraak. Martin gaat mee om Michel gerust te stellen. Vanaf dat moment spreken Michel en zijn zus elkaar met enige regelmaat.
En nu?
Een paar jaar later gaat het goed met Michel. Hij onderneemt geen illegale activiteiten meer en hij ziet Jacqueline regelmatig. Ook heeft hij weer contact met een paar andere familieleden, onder wie zijn vader en zijn ex-vrouw. Het gaat zo goed dat het woord uitstromen al eens ter sprake is gekomen.
Zelf stoppen; eigen regie.
Kort daarna nodigt Martin hem uit op het kantoor van Discus, voor een
gesprek. Michel weet niet dat Jacqueline hem opwacht, evenals een paar
collega’s van Martin. Op tafel staan tompoezen met een ingelijste foto
van Michel. Aan het plafond hangt een slinger met de tekst: Discus wenst
je succes!
“Wat is dit, wat gebeurt hier?” vraagt Michel verbaasd als hij binnenkomt.
“Dit is waar we het over hebben gehad,” zegt Martin hartelijk. “Ik vind dat
je er klaar voor bent. Maar realiseer je, dat je altijd beroep op ons kunt
blijven doen. Ook als je uit de zorg bent.”
Michel weet zich geen houding te geven. Hij stamelt wat. Ze praten wat
over de afgelopen jaren. Dan loopt Michel naar de laptop die klaarstaat.
Hij kijkt naar zijn elektronisch cliëntdossier. De cursor knippert in het vakje
achter ‘einddatum traject’. Michel vult de datum in en drukt vol trots krachtig op enter.
Kim Dijkman
Mooie dingen (mee)maken!
Werkt bij HVO Querido als Persoonlijk begeleider
Lees al mijn verhalenIk ben Liefdevol; Van mensen kan ik geen genoeg krijgen in welke vorm dan ook. Iedereen is mijn moeite waard. Creatief; Het leven is zo veel leuker als je -vooral bij de kleine dingen- out op de box denkt en doet. Energiek; Ik ben een ster in rennen maar kan ook heel goed stil staan en écht zijn waar ik ben.
Marije van Elst
Lach en heb liefIk hou ervan om dingen mee te maken en te beleven. Altijd ben ik op zoek naar kleine verrassingen die het leven van anderen en mezelf een beetje mooier maken.
Kim Dijkman
Mooie dingen (mee)maken!Ik ben de directeur van het Hábitat Housing First-programma voor RAIS-HOGAR Sí, dat Housing First-diensten levert aan meer dan 300 mensen in 18 Spaanse steden. Ik werk voor een betere samenleving.
Roberto Bernad
Loneliness is a challenge for everyone. Let's fight it!One of the many who wants to make a personal contribution to helping marginalized people and to encourage many around me to do the same.
Toni Stanstovski
Continuous education, help and support of socially disadvantaged persons in the process of reintegration into society.Word ook een ambassadeur!
Onze verhalen worden verteld door medewerkers van diverse hulporganisaties. Heb jij ook ervaringen die het waard zijn om gedeelt te worden?
Word een ambassadeur