Lunchafspraak

Korte tijd later zit Valerie met Pauls moeder op een terras in Amsterdam-Oost, bij het oude badhuis aan het Javaplein. De zon schijnt. Valerie vertelt hoe het gaat met Paul en laat foto’s van diens woning zien. Zijn moeder is blij om te horen hoe het met haar zoon gaat. Maar daar blijft het niet bij. Valerie neemt geen afscheid zonder zaadjes voor vervolgstappen te planten. Het zou zonde zijn om dit moment niet aan te grijpen. Ze pakt haar mobiele telefoon en vraagt aan Pauls moeder of zij een videoboodschap wil inspreken. Die twijfelt. “Ik weet niet of ik hem wegjaag door hem toe te spreken.”“Dat is waar,” zegt Valerie begrijpend. “Het is een risico, maar als we het niet proberen blijft de situatie zoals hij is. Misschien kunnen we het een heel klein beetje forceren.” “Oké,” zegt mevrouw Hulshof, terwijl er een stille glimlach op haar gezicht verschijnt.

Terug bij Paul

Tijdens het volgende huisbezoek laat Valerie de videoboodschap zien. Paul is geraakt. Hij ziet zijn moeder die vertelt dat ze trots op hem is en hem graag eens wil zien. Paul moet even slikken. “Zou je haar willen zien?” vraagt Valerie. “Dan nodig ik haar uit over een tijdje.” Paul protesteert niet. Twee weken later is mevrouw Hulshof bij Paul komen eten. Sindsdien zien moeder en zoon elkaar regelmatig.