Een onverwachte wending

Op een bepaalde morgen ging Frank samen met Jos naar het plaatselijke buurthuis. Hier had Jos zijn dagbesteding, werd
koffie gedronken en zaten mensen te studeren. In de koffiehoek, die tevens als bibliotheek werd gebruikt, namen ze plaats. Door het niet aansluiten van het contact tussen de 2 mannen, begon Jos gefrustreerd te raken. Zijn stem verhief en
iedereen die rustig zijn boek aan het lezen was, kon meegenieten van zijn gevloek en getier. Frank was gevraagd om een bepaalde instantie te bellen en dit deed hij, natuurlijk was er een lange wachtrij. In plaats dat Jos bleef wachten op de bank naast Frank, liep hij plots weg en verdween achter een gordijn in een hoek van de kamer. De kamer vulde zich met het mooie geluid van Piano muziek. Toen was het moment daar dat er iemand aan de andere kant van de lijn de telefoon opnam en Jos werd geroepen, terwijl Jos aan de telefoon zat ging Frank toch eens kijken achter het gordijn naar de piano.

Verbonden zonder woorden?

Na het mooie moment in de bibliotheek liepen Frank en Jos een keer samen op het Centraal station van Amsterdam. Jos vroeg aan Frank of hij op de publieke piano wat kon spelen, hij durfde zelf niet te beginnen. Het moment dat Frank begint met spelen zie je de drang die Jos voelt om ook zich zelf te uiten door middel van het drukken op de toetsen. Hij duwt Frank weg en begint te spelen. Dit is de manier, dacht Frank en heeft vanuit Discus piano lessen kunnen regelen voor hun samen. De keuze lag bij Jos, waar de les over zou gaan en je zag aan hem dat hij hier erg van genoot. Muziek bracht een extra dimensie in het
contact tussen Jos en Frank. Het bracht ze dichter bij elkaar en haalde bepaalde frustraties van het communiceren door
woorden weg, maar het baande vooral een weg die ruimte creëerde voor Jos om zichzelf te kunnen uiten.