Fuck it!

Fuck it. Ze haalt het spel uit de tas en legt het op tafel. “Kijk eens wat ik in de winkel vond!” In het deksel van de doos heeft ze fotootjes van de zes leden van het managementteam gefotoshopt. “Een limited edition!” Nog voor iemand kan reageren opent Valerie de doos. “Zullen we het spelen? De vragen op de kaartjes zijn speciaal aangepast voor ons!”

Draaien en antwoorden

Valerie begint stapeltjes kaarten op hun plek te leggen en zet de draaischijf in het midden. A tot en met M zijn gemakkelijke vragen, zoals: Wat is je lievelingseten? N tot en met Z zijn moeilijke vragen, bijvoorbeeld: Wat zouden ze nooit achter je rug om mogen zeggen? Er wordt netjes gedraaid en geantwoord. Dat gaat goed. Het voorgerecht is geweest. Waar kan je om huilen? wordt aan haar gevraagd. “Valerie huilt nooit,” denkt de een. “Als haar kinderen iets wordt aangedaan,” zegt een ander. “Als ik genegeerd wordt,” antwoordt Valerie op de vraag. “Daar kan ik heel slecht tegen. Dan moet ik heel erg pushen om toch de aandacht te krijgen.”

Oeps de agenda

Als het hoofdgerecht op tafel staat duurt de afhandeling van de vragen langer. Soms ontstaat er een kleine discussie over een
antwoord of wordt er verder doorgevraagd. Langzaam wordt de sfeer zachter. Als het toetje op is, is er nog steeds niet vergaderd.
Maar niemand zit er mee. Ze besluiten snel een nieuwe datum te prikken.