Spring maar achterop

Tijdens een teamoverleg spelen Serah en haar collega’s het profielenspel. Waar heeft een klant behoefte aan op dit moment? En hoe matcht dat met het profiel van de woonbegeleider? Ze bespreken ook Serahs rouwende klant. “Hoe heb je hem geholpen?” vraagt een collega. “Ik ondersteunde hem, zodat hij de trap op kwam. Hij zat er helemaal doorheen,” licht Serah toe. “Toen gaf ik hem geld van Discus om bloemen te kopen. Daarna fietste ik met hem achterop naar het station om treinkaartjes te halen voor de reis naar de begrafenis.” Het is even stil in het overleg. “Wauw, jij gaat echt ver,” zegt een collega vol bewondering.
“Je neemt hem bijna letterlijk bij de hand,” concludeert Valerie. “Een buddy zou de taken verdelen, ook al zit een klant er doorheen. Jij bent meer een mama.”

Suf

Serah zet een peinzend gezicht op. Een moeder? Het beeld van een vrouw met kleurtjes in het haar die koekjes staat te bakken, schiet door haar heen. Het sufste van het sufste. Ze wil iemands maatje zijn: even samen een peukie doen. Dat idee.

Samen naar de tandarts

n de weken daarna ziet Serah meer en meer de voordelen in van mama zijn. Sommige klanten hebben nu eenmaal een mama nodig. Ze krijgen het niet eens voor elkaar om op een afspraak bij de tandarts te verschijnen. Voor hen is een buddy niet genoeg, zonder mama redden ze het niet. Als Serah dat beseft is ze trots op haar profiel.