Het omgaan met dakloosheid

Het gebeurde een paar keer dat hij gewoon verdween. Het gebeurde dat hij drie dagen niet in het hostel was geweest. We belden hem en hij zei aan de telefoon: "Ik heb geen geld, ik ben mijn pensioen kwijt, ik breng de nacht door op het station, ik ga niet terug". Hij had geen vliegtuig. Toen hij eindelijk terugkwam, wilde hij niet praten over wat er was gebeurd. We bezochten hem heel vaak en vroegen naar hem. Na een paar maanden begon hij te vertrouwen op de maatschappelijk werkers: van tijd tot tijd verscheen hij op kantoor. Hij is begonnen met het schrijven van een dagboek over zijn leven en heeft het voor ons achtergelaten. Dit was zijn manier van communiceren.

Het zoeken naar oplossingen

We probeerden erachter te komen wat hem gelukkig maakt, want hij verveelde zich altijd. We ontdekken dat hij vele jaren geleden traditionele Hongaarse jassen maakte, dus kochten we een paar dingen om hem opnieuw te laten beginnen.
Tegelijkertijd spraken we vaak over zijn eenzaamheid. Hij wilde echt een partner om zijn dagen beter te maken. We vonden een club voor ouderen in de buurt van het asiel, maar hij was te verlegen om die plek te bezoeken. We zochten zijn familieleden en behalve dat we zijn zus vonden, was die poging niet succesvol. László heeft vier kinderen en heeft contact met een van zijn dochters. Bezoekt haar vaak, maar hij blijft daar nooit te lang, omdat hij denkt, hij stoort daar. We vonden dat hij meer aandacht nodig had, en behandeling, onze opvang past niet bij hem. Ik was bang dat hij het asiel verlaat en terug de straat op gaat.

Het succes

Dus we waren altijd aan het denken hoe we hem daar kunnen laten blijven, wat de beste oplossing is. We hebben in ieder geval een sociale dienst bezocht, voor ouderen. Deze plek is een kleine instelling, in een vertrouwde omgeving. We hadden geluk, want hij kon daar heel snel heen. Nu voelt hij zich beter, omdat hij meer aandacht krijgt, zijn er verschillende programma's voor hem. Hij zei bijvoorbeeld dat hij in een vintage bal danste en dat was heel leuk.
Hij is verantwoordelijk voor de tuin en hij plant bloemen. Hij leert de anderen Hongaarse jassen maken. Twee jaar later moet hij uit de inrichting, dus deze oplossing is tijdelijk. Hopelijk kunnen we hem in de toekomst steunen om dezelfde weg te volgen. Hij zei onlangs dat hij wil dat mensen zijn verhaal lezen. Nu lijkt het erop dat we hem daarbij kunnen helpen.