Het begin van een nieuw soort ondersteuning

Het ging slechter en slechter – de vader van Sue’s zoon vond een nieuwe partner – een oudere vrouw met een kind en een huis, waar Alex – de vader van Sue’s zoon – een nieuw leven kon beginnen. Hij trok in bij zijn zoon, dus Sue verliet elk contact met hen. Sue had geen andere keuze dan bij haar 'schoonmoeder' te blijven, die eigenlijk niet meer haar schoonmoeder was. Het was een zeer kwetsbare situatie – Sue had geen inkomen en had geen recht meer om bij hen te blijven. Ze had geen andere keuze dan voor hen te werken - in het huishouden en op hun bedrijf oud papier in te zamelen. Omdat het gezin veel kinderen en kleinkinderen had, was er altijd veel te doen. Ze had geen privéleven en wat nog erger was, ze kon haar zoontje niet zien. Wat nog erger is, is dat de familie schulden had en het leek erop dat ze de flat moesten verlaten waar ze woonden met Sue en met enkele van hun kinderen en kleinkinderen.

Kleine stappen grote veranderingen

Sue besloot er alles aan te doen om haar zoon terug te krijgen. Daarvoor moest ze naar de rechtbank – ze kreeg eindelijk gedeelde zorg – haar zoon logeerde om de week bij haar. Hiervoor had ze een eigen plek nodig. Ze moest verhuizen van de schoonmoeder - naar haar broer. Helaas was zijn leven helemaal niet zo succesvol - hij gaf al zijn geld aan een vrouw die hem verliet. Dus de cirkel begon opnieuw, er was veel schuld opgebouwd op zijn flat, dus moesten ze hem verlaten. Sue had geen plek om haar zoon mee te nemen.... Dat was het moment waarop ze besloot een baan te zoeken. Gelukkig werd er toen met mijn deelname een sociale coöperatie opgericht, KÖSZSZ genaamd. Ik was een van de organisatoren van de coöperatie die zich richtte op het in dienst nemen van kansarme mensen. We besloten een paar verschillende kleine bedrijven te runnen: een schoonmaakbedrijf, een liefdadigheidswinkel en een leer-werkplaats. Gelukkig hebben we de eerste maanden wat financiering gekregen, zodat we vanaf het begin een normaal salaris voor de medewerkers konden betalen. Sue leek erg gemotiveerd. Met haar vriendelijke houding werd ze de favoriet van iedereen. Ze kreeg nieuwe vrienden en nieuwe supporters. Ze was zeer gemotiveerd en zeer succesvol in elk bedrijf. Ze was een hardwerkende schoonmaakster - ze moest leren hoe ze zich in verschillende huishoudens moest gedragen, en dat is gelukt. Ze was erg bedreven in de leer-werkplaats. Maar haar grootste talent was om dingen te verkopen. In de kringloopwinkel werd ze de favoriet van zowel de medewerkers als de klanten. Ze kreeg elke dag nieuwe vrienden en naarmate de winkel steeds populairder werd, groeide haar inkomen met de dag.

Het leven wordt steeds mooier ondanks de ups and downs!

Dus bleef Sue in de liefdadigheidswinkel - het was haar geluk omdat alle andere bedrijven na een tijdje moesten sluiten, behalve de winkel. En bovendien openden ze een nieuwe winkel waar Sue de winkelmanager werd. Het betekende een beter salaris en een veiliger leven. Eindelijk kon ze een appartement huren waar ze haar zoon mee naartoe kon nemen.
Sue's leven zal nooit gemakkelijk zijn. Er zijn altijd problemen. Op een dag kreeg ze een factuur met een enorme schuld – ze kocht geen kaartje voor de metro, dus kreeg ze een boete. Na een paar jaar werd het zo groot dat het vijf jaar lang meer was dan Sue's loon. Maar sinds ze goede vrienden en supporters heeft, is ze nooit meer alleen. Er is altijd iemand die haar helpt. Die keer vroegen ze om betaling op afbetaling, zodat ze kan overleven. En omdat ze het kernlid van de coöperatie wordt, is haar veiligheid gegarandeerd. Dat is hoe sociaal kapitaal problemen kan oplossen - problemen van eenzaamheid en problemen van het bestaan.